هزینه دیوارنویسی یا حمله به سفارتخانه‌های خارجی را چه کسی پس می‌دهد؟
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۴۹۶۱۰
شرق نوشت:در هفته‌های گذشته به صورت گسترده انتشار اخباری مبنی بر پرداخت خسارت دیوارنویسی و شعارنویسی سفارت انگلستان منتشر شد. پیش‌ازآن و در پی ترمیم روابط ایران و عربستان، اخبار مشابهی مبنی بر پرداخت خسارات ایران به عربستان به دلیل حملات گروه‌های تندرو و افراطی به سفارت عربستان در تهران و کنسولگری این کشور در مشهد منتشر شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پیش‌ازاین هم اخباری منتشر شده بود که ایران ملزم شده تا میلیاردها تومان بابت خسارت ناشی از گروهی از افراد افراطی و تندرو در ابتدای دهه 90 خورشیدی به سفارت انگلستان به‌ویژه خسارات وارده به آثار هنری موجود در سفارت انگلستان پرداخت کند. هرچند هنوز درباره پرداخت خسارات به خاطر دیوارنویسی در سفارت انگلستان و حمله به سفارت عربستان اخبار تأییدی منتشر نشده است.
1- ایران همه کنوانسیون‌های مرتبط با حقوق بین‌الملل ازجمله وین و ژنو را به صورت رسمی پذیرفته و مانند همه کشورهای جهان مسئولیت‌های روشنی در حفظ امنیت حریم سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های خارجی در درون کشور را پذیرفته است. اگر اماکن دیپلماتیک ایران در خارج از ایران باید امن باشد، همین ضرورت درباره سفارت‌های خارجی مستقر در ایران هم صادق است. هر نوع تعدی و حمله یا تعرض به حریم سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های دولت‌های خارجی مستقر در کشور ضمن آنکه مغایر تعهدات رسمی و حقوقی کشور در عرصه بین‌المللی در حفظ امنیت این اماکن دیپلماتیک است، پیامدهای حقوقی و سیاسی منفی متعددی در عرصه بین‌المللی در پی دارد و مسئولیت این پیامدها با دولت ایران خواهد بود. مخدوش‌شدن چهره کشور در عرصه بین‌المللی ازجمله پیامدهای چنین خودسری‌ها و تندروی‌هایی است که گاه و بی‌گاه روی می‌دهد. نبود برخورد جدی و بازدارنده با چنین خودسری‌هایی موجب می‌شود تا دولت متهم به انجام‌ندادن مسئولیت حقوقی خود شود و بدتر از آن موجب شود تا کشور در مظان اتهام‌های دیگری قرار گیرد.
2- پرداخت خسارات به سفارتخانه‌های خارجی از طرف دولت از بودجه کشور برای ترمیم خسارات یا خرابی‌ها بی‌آنکه گروه‌های خودسر و تندرو و افراطی مورد مؤاخذه جدی قرار گیرند، زمینه تکرار چنین رفتارهای غیرقانونی را فراهم می‌کند و موجب می‌شود تا انگیزه برای چنین گروه‌هایی و چنین اقداماتی بیشتر شود؛ درحالی‌که اگر این خسارات به همراه مجازات‌های قانونی جدی دیگری از حمله‌کنندگان دریافت می‌شد، اثرات بازدارنده عمیقی بر جای می‌گذاشت. منافع ملی حکم می‌کند نباید حمله‌کنندگان به اماکن دیپلماتیک از مصونیت برخوردار باشند و هزینه رفتارهای خود را باید به صورت کامل بپردازند.
3- حمله به سفارت و کنسولگری کشور بااهمیت منطقه یعنی عربستان افزون بر تعطیلی سفارتخانه آن کشور و قطع روابط عربستان با ایران موجب قطع و سردی جدی روابط ایران با دیگر کشورهای عربی منطقه ازجمله کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس شد. این وضعیت شرایط دشواری را بر سیاست خارجی کشور تحمیل کرد و در عرصه بین‌المللی موجب تنهایی بیشتر کشور شد. افزون بر پیامدهای سیاسی این وضعیت موجب خسارات اقتصادی بزرگ و جبران‌ناپذیری بر کشور شد و قطع یا کاهش روابط با کشورهای همسایه در منطقه خلیج فارس موجب خسارات اقتصادی بزرگی برای هر دو طرف شد. بسیاری از بازرگانان و نیز تولیدکنندگان ایرانی متحمل ضرر و زیان‌های درخورتوجهی شدند و در نتیجه شرایط کار و اشتغال گروهی از هم‌وطنان با بحران دست به گریبان شده و به گسترش فقر و حتی گرانی بیشتر در سطح کشور منجر شد. این خسارات سنگین هم قابل محاسبه است. آیا چنین خساراتی هم قابل پیگیری حقوقی است؟ مدعی‌العموم می‌تواند دراین‌باره با اعلام جرم علیه متجاوزان به قانون اعلام جرم کند و هزینه چنین رفتارهای هنجارشکنانه بین‌المللی را افزایش دهد.
4- دولت در دو سال گذشته یکی از مهم‌ترین اهداف خود را ترمیم روابط با کشورهای منطقه اعلام کرده است. پیشبرد این سیاست ملزوماتی دارد و یکی از این ملزومات آسیب‌شناسی رویه‌های پییشین به‌ویژه دلایل و عوامل مؤثر بر چالش با کشورهای همسایه جنوبی است و بی‌گمان یکی از عوامل مؤثر بر چالش بر کشورهای همسایه در جنوب خلیج فارس رفتار گروه‌های تندرو و افراطی است.
مهار چنین گروه‌هایی نیازمند برخورد قانونی است و ارائه لایحه از طرف دولت یا طرح از سوی مجلس با هدف تدوین و تصویب قانون روشن و جامع درباره ضرورت حفظ امنیت سفارت‌های خارجی در کشور و مجازات جدی و مقابله با متجاوزان به حریم سفارتخانه‌های خارجی از دیگر ابزارهای قانونی است که می‌تواند به خودسری‌های موجود پایان دهد. بررسی کارشناسی ابعاد و میزان خسارات درخورتوجه وارده به کشور بر اثر چنین رفتارهای تندروانه و افراطی ضرورت چنین رویکردی را روشن می‌کند. چنین اقدامی در راستای تقویت مثبت روابط طرفین اثرگذار است. کارکردهای اقتصادی چنین رویکردی نیز در سطح داخلی و بین‌المللی اثرگذار و موجب آرامش روانی بیشتری در سطح بازار داخلی خواهد بود.
منبع: خرداد
کلیدواژه: سفارت انگلیس دیوارنویسی عرصه بین المللی سفارت انگلستان سفارتخانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۴۹۶۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعال‌شدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقام‌های ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشست‌ها می‌توانند مقدمه‌ای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزه‌های جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاه‌های تاریخی موجب وارد آمدن آسیب‌ها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژه‌ای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تور‌هایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقایی‌ها را یکی از محور‌های اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادله‌ای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمود‌های عینی‌تری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخص‌های اقتصادی در شمار قابل ملاحظه‌ای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشور‌ها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره می‌کنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوار‌ها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل می‌کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. می‌تواند کالا‌های ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی می‌توانند آنها را در مقایسه با نمونه‌ای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهاد‌ها و سازمان‌های بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آنها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهاد‌های بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوندهای سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی می‌تواند روی کارتِ رای‌دهی آنها در نهاد‌های بین المللی حساب ویژه‌ای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب می‌آید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنش‌ها و رقابت‌های ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار می‌شود.
۳. توسعه نفوذ بین‌المللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقه‌ای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقه‌ای، طرح و برنامه‌هایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مساله‌ای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب می‌شود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیت‌های نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بستر‌های مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بستر‌ها و ظرفیت‌هایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقه‌ای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار می‌شوند. معادله‌ای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»